Bijna 50 STW'ers lid van de NVRG: interview met Nicole Wynia
Eind 2018 had de NVRG 2.149 leden, een toename van bijna 100 ten opzichte van het jaar ervoor. Ook het aantal leden (in opleiding tot) systeemtherapeutisch werker (STW) blijft stijgen. Dit voorjaar verwachten we de 50e STW'er te verwelkomen. Een goede reden om in gesprek te gaan met één van de LIO STW'ers van het eerste uur: Nicole Wynia. Zij heeft onlangs haar gehele opleiding afgerond en is nu LID STW.
Waar werk je, Nicole?
Ik werk als thuisbehandelaar op een expertise centrum voor mensen met een niet aangeboren hersenletsel. Daarnaast werk ik ook als systeemtherapeutisch werker bij een Jeugd GGZ-praktijk.
Waarom ben je de opleiding tot STW gaan doen?
Mijn functie als ambulant ondersteuner kwam te vervallen en ik was op zoek naar iets anders. Ik zocht meer verdieping. Mijn interesse werd gewekt door een interne scholing, gegeven door Wisse Tanis, NVRG-geregistreerd systeemtherapeut. Hoe meer ik las over systeemtheorie, hoe enthousiaster ik werd. Ik ben toen de opleiding gaan volgen bij de RINO Groep in Utrecht.
Wat heeft je tijdens de opleiding het meest geïnspireerd?
Zo veel eigenlijk, te veel om op te noemen! Ik zal proberen de kern te pakken: de kennismaking met de systeemtheoretische principes en interventies, problemen en zorgen begrijpen in de context waarin ze zich voordoen, het oefenen met de praktische toepassing van technieken, ervaringen delen met groepsgenoten, de groepsintervisie en last but not least: de ontmoeting met Bill Madsen.
Wat uit je opleiding zet je in je werk?
Wat ik tijdens de opleiding heb geleerd, zie ik dagelijks terug in mijn werk en dat wat ik heb geleerd breng ik nu in de praktijk. Begrippen als het intergenerationele perspectief, hiërarchie, grenzen en subsystemen in families, communicatieprocessen, interactiepatronen, opvoedingsstijlen en gezinstaxatie geven mij een kader van waaruit ik kan werken.
Ik kom bij gezinnen thuis waarbij het kind met een hulpvraag behandeling krijgt. Zeker nu ik mijn opleiding STW heb afgerond, word ik steeds vaker in een vroeg stadium van het behandeltraject ingeschakeld. Het mooie is dat er steeds meer ruimte ontstaat voor het systeem binnen het behandelaanbod. De oplossing wordt binnen onze GGZ-praktijk steeds meer vanuit een breder perspectief bekeken, binnen het gezinssysteem als geheel. Het hierin mee denken als STW-er vind ik erg leuk, boeiend en soms ook best ingewikkeld. Ik heb veel gehad aan mijn individuele supervisietraject. Het gaf me extra kaders en structuur om het geleerde toe te passen. Hierbij heb ik ook veel aan de samenwerking met een systeemtherapeut.
Bij mensen met een niet aangeboren hersenletsel (NAH) wordt het systeem in meer of mindere mate ontwricht. De gevolgen van het hersenletsel zijn vaak niet (direct) zichtbaar en daarmee de gevolgen voor het gezin ook niet. Rouw en verlies is dan ook een belangrijk thema. Wat ik ook als heel erg waardevol ervaar is de directe samenwerking met een psychomotorisch therapeut. Minder taal en meer ervaren, voelen.
Hoe heeft de opleiding je werk beïnvloed?
Ik kijk steeds natuurlijker vanuit een zogenaamde systemische blik. Ik merk het aan mijn vragen, mijn 'taal'. Ik ben benieuwd naar de 'onderstroom', dat wat niet gezegd wordt.
Wat is je het meest opgevallen vanuit je huidige kennis?
Ik heb gemerkt dat veel hulpverleners geneigd zijn om hun behandeling vanuit de diagnose te starten. Zij vergeten dat er achter de diagnose een cliënt en ook nog een systeem zit. Het is heel belangrijk om vragen te stellen vanuit 'niet-weten' en je zorg af te stemmen op dat wat er in deze specifieke situatie nodig is.
Hoe ziet je eigen systeem eruit?
Ik ben getrouwd met Hans en we hebben samen twee zonen: Job (19 jaar) en Sam (bijna 18 jaar). Daarnaast heb ik twee 'cadeaukinderen' uit het vorige huwelijk van Hans. Zij zijn inmiddels volwassen en wonen op zich zelf.